1. karanfil çiçeği,karanfil çiçeği bakımı, karanfil çiçeğinin özellikleri,karanfil çiçeği nasıl çoğaltılır, karanfil çiçeği hakkında bilgi
KARANFİL BAKIMI VE YETİŞTİRİCİLİĞİ
Karanfil her türlü toprakta yetişebilir. İyi drenaja sahip geçirgen, hava ve su dengesi yeterli olan, organik maddece zengin 60 cm. derinlikteki topraklarda en iyi sonucu verir.Ayrıca toprağın yabancı ot tohumlarından temizlenmiş olması istenir.
Sıcaklık, karanfilde büyümeyi, gelişmeyi, çiçek oluşumunu, çiçek, yaprak ve sapın şeklini, çiçek kalitesini, rengini, çiçeklerin vazo ömrünü etkilemektedir. 7°Cnin altındaki sıcaklıklar çiçek oluşumunu ve kalitesini olumlu yönde etkilemesine karşın gelişmeyi, büyümeyi yavaşlatır.
Işık, karanfilin gelişmesi ve çiçeklenme kalitesi üzerine etkilidir. Yaz aylarında ışık yoğunluğunun çok fazla artması, sıcaklığı da artırmaktadır. Bunun sonucunda çiçek rengi açılır, kalite düşer, çiçekler küçülür.Bu dönemde gölgelendirme ile ışığın seraya girmesi engellenmelidir.
Karanfilde kılcal kökler toprağın özellikle üst 30 cmlik kısmında yoğunlaş maktadır. Bu derinlikteki toprak tabakasının çok iyi işlenmesi gerekmektedir. Toprak öncelikle 30-40 cm derinlikte iki-üç kez sürülür.
Dikim işine geçmeden önce karanfil fidelerinin ortam sıcaklığına gelmesi için soğuk hava deposundan seraya getirilmesi gerekir. Dikimde kullanı lacak fidenin yeterince köklü, standart boyda, soğuk hava deposunda fazla bekletilmemiş olması gerekir.
Dikimin ertesi gününden itibaren sulama çok daha önem kazanır. İlk 15-20 gün yalnız yağ murlama sulama uygulanır. Dikimden yaklaşık 15-20 gün sonra yeni kökler toprağa iyice tutunmuş olur. Bu dönemden itibaren damlama sulamaya geçilir. Her yatağa iki sıra damlama çekilmesi yeterlidir. Damlama ile yağmurlama sulama birkaç gün birlikte uygulanır. Daha sonra tamamen damlama sulamaya geçilir.
Karanfilde tutum aşamasından sonra yaprakların ıslanması istenmez. Hava şarlarına ve toprak yapısına göre sulama sıklığı ve miktarı ayarlanır. Sulamada dikkat edilecek konu fideyi kurutmamak, toprağı da aşırı çamur yapmaktadır.
Karanfil çiçeği – Dianthus caryophyllus
Bildiğimiz karanfil türünün bilimsel adı “Dianthus caryophyllus”. Bizde karanfil deyince akla gelen hangi tür karanfiller ise, İngilizcede de “Carnation” denince akla onlar gelir. Bütün dünyada kesme çiçek piyasasında büyük yeri ve önemi vardır. Çiçekleri güzel kokulu olur. Karanfiller cinsine göre “sadece ilkbaharda” / “yazdan sonbahara kadar” / “hem ilkbaharda hem sonbaharda” olmak üzere farklı zamanlarda çiçek açarlar.
“Dianthus caryophyllus” türünden ıslah edilen karanfiller yüzlerce cinslere ayrılır. Bunlar başlıca üç gurupta toplanır:
— Büyük çiçekli karanfil: Bir sapta büyük bir (veya az sayıda) çiçek.
— Dağınık karanfil: Saplar çok dallanır, çok sayıda küçük çiçekler açar. Saksılarda sarkık olarak yetiştirilebilir.
— Bodur ve toplu çiçekli: Her sap üstünde çok sayıda küçük çiçekler açar. Daha çok bahçelerde bordır denen kenar süslemelerinde kullanılır. Yarı gölgeli yerlerde ve saksılarda yetiştirilmesi en kolay cins budur (çok havadar odalarda ev içinde de pencere önünde yetiştirilebilir). Tohumla yetiştirilmeye elverişlidir, hızlı büyür. Diğerlerinin aksine bu cins kış soğuklarına dayanamaz.
Karanfillerin genel bakımı
Ortam: En iyi açık havada yetişir.
Işık: Günde en az 4 – 5 saat direkt güneş alabilmeli.
Sıcaklık: Genelde bütün karanfiller kışın soğuğa kara dayanıklıdır. Yazın aşırı sıcak olan memleketlerde öğle güneşinden korunacağı bir yerde bulundurulmalı.
Sulama: uzun süre ıslak toprağı sevmezler. Toprak bir hayli kurumadan önce sulamamalısınız. Onun yerine dallarına sisleme gibi su püskürtülmeli. Toprak çok kuruduğu zaman sulamak gerekiyor. Tedbir açısından suyu çok iyi süzdüren toprakta yetiştirilmeli ki suladığınız zaman suyu tutmasın.
Nem: Sıcak günlerde akşamları su fısfıslamak iyi gelir. Su sisleme gibi olmalı, hortumla üstlerine su sıkmamalı.
Toprak ve gübre: İyi bahçe toprağına torf eklemenin yeterince besleyici olacağını tavsiye edenler var. Eski yanmış sığır gübresini de karışıma ilave etmenin çok daha verimli gelişim sağlayacağı da ayrıca tavsiye ediliyor. Aslında iyi karanfil doğal besleyiciliği yüksek toprakta olur. birçok minerallere, elementlere ihtiyacı var. Yapay besinler yaramaz. En iyisi şu toprak karışımını uygulamanızdır:
3 ölçü iyi bahçe toprağı, iki ölçü kırmızı killi toprak, 2 ölçü iyice eski sığır gübresi, 1 ölçü ponza taşı ve 1 ölçü perlit.
Desteklemek: uzun karanfillerin dik durabilmeleri için gerekenler yapılmalı. Çok sayıda yetiştirilenlere bir tür ağ sistemi kurmak, as sayıda veya saksılalarda yetiştirilenlere diplerine bir değnek dikmek ve karanfil uzadıkça değneğe bağlamak gerekir.
Solan çiçekleri ayıklamak: Karanfil çiçekleri solmaya yüz tuttuğunda hemen kesilip atılmalıdır ki yeni çiçekler açmaya devam edebilsin. Dalları dipten kesmeyin.
Çiçeklenmeden önce ilkbaharda uçlarını koparmak:
1- Uç budaması da denebilir. İlkbaharda yeni uzayan saplardan, en altta altı çift yaprak kalacak şekilde üst kısım koparılır (daha fazlasını veya daha azını keserseniz verimlilik düşer; altı çift yaprak kalmış olmalı). Böylece kökten 4 – 5 yeni sap çıkarır. Veya zaten çıkmakta iseler onlar daha verimli gelişeceklerdir.
2- Daha sonra, yeni çıkan yan saplar kaç tane ise bunların yarısının tepeleri 5 cm yukarısından koparılır. Böylece karanfilin topyekun döl verme girişimi engellenir. Sonuçta aylarca çiçek açmaya devam eder.
3- Uç budamasında daha devam edilmemeli. Daha fazla çiçek açsa bile kalite bir hayli düşecektir.
Tomurcuk azaltması:
Büyük çiçeklilerde ve diğer uygun cins karanfillerde yapılabilir. Amaç, bir sap üstünde tek çiçek gelişmesini ve o çiçeğin mümkün olduğu kadar iri olmasını sağlamaktır. Esas tomurcuk belirdikten sonra, aynı saptaki yan tomurcuklar ilk görüldüğünde yok edilir. Eğer biraz büyüdükten sonra koparılırlarsa bir şey değişmez.
Balkonlarda karanfil: Karanfil çiçekleri çok güzel kokuludur. Tamamen açık olan, aşırı güneş almayan, günde 4 – 5 saat sabah güneşi alan balkonlarda yetiştirebilirseniz evinizi güzel koku ile doldurur. Kapalı ve sıcak balkonlarda yetiştirilmesi zordur. Çiçek açsa bile neredeyse tamamen kokusuz oluyor. Gerçi karanfilin cinsine ve toprağının özelliğine göre değişebilir.
Karanfillerin üretilmesi:
Karanfillerin çoğaltılması, sonbahar erken başlayan yerlerde yaz sonundan itibaren, diğer yerlerde ekim- kasım aylarında, açık havada çelikle veya yan sürgünleri ayırmakla yapılmalı. Kışın kapalı yerlerde yapılabilir ama ortam ısısı gece en az 12, gündüz 15 – 20 dereceler cıvarında olmalı ve havalandırmaya çok önem verilmeli. Kasım sonuna kadar yapılan üretimlerde mekanın direkt güneşten korunması gerekir.
1- Karanfillerin çelikle üretilmesi: Çelikler çiçek sapından yapılır. Sapın en dip kısmı daha iyi daha verimli yeni bitkiler oluşturur. Çelik 10 – 15 cm uzunluğunda olmalı. En alttan iki boğum yerinin yaprakları arındırılmalı. Köklendirmek için sırf kum tavsiye ediliyor. Çelikler dikilince üstteki yapraklar kuma değmemeli. Yaklaşık bir ayda köklenerek toprağa dikilecek hale gelirler.
2- Yan sürgünlerin ayrılması (veya kökten ayırma metoduyla) karanfil üretimi: Bitki tamamen sökülür, kökler (sürgünler, guruplar) tek tek ayrılarak toprağa, saksılara dikilir.
Köklenmiş karanfil fidelerini yeni yerlerine dikildikten sonra:
Diktikten sonra derhal sulanmalıdır. Daha sonra toprak bir hayli kuruyana kadar sadece karanfillerin üzerlerine su fısfıslanmalıdır (sisleme gibi). Sulama aralıkları, toprağın kaydadeğer bir nem kaybı göstermesine göre ayarlanmalı.
Etiketler: Güzel Kokulu | Kesme Çiçek / Vazo
OTURDUĞUNUZ YERDEN TÜRKİYEYİ GEZİN
YEŞİL BİR TÜRKİYE İÇİN TIKLA